OECUS

OECUS

apud Vitruvium, l. 6. c. 6. Graeca vox, Οἶκος, vulgo domus: Iosepho l. 15. Regnum seu Tetrarchia est, ibi enim legimus, ὁ οἶκος τοῦ Λυσανίου quod idem est, ac Lysaniae Tetrarchiae vel Abilenae, ut appellat Euangelista Lucas c. 3. v. 1. Vide supra Lysanias. Quemadmodum idem eandem Tetrarchiam, quamdiu in potestate Zenodori erat, τὸν Ζηνοδώρου οἶκον nominat. Quum enim memorat, mortuô Herode, cum inter possessas ab illo terras esset haec Tetrarchia reperta, Augustum illius partem Philippo attribuisse, ait: Attributa est Philippo Auranitis, σύν τινι μέρει οἴκου τοῦ Ζηνοδώρου, cum parte quadam eius, quae appellata est Zenodoridomus. Eôdem modô apud veter. Graecos sumptam hanc vocem reperimus, pro Dominatione, Regno, Regia. Ut in Ep. Themistoclis ad Artaxerxem: Ἥκω παρά σι, ὃς κακὰ πλεῖςτα Ἑλλήνων εἴργασμαι τὸν ὑμέτερον οἶκον, Venio ad te, qui Regiae vestrae plus mali intuli, quam ullus Graecorum, Thucyd. l. 1. Sic Herodot. l. 6. Ἄνδρες Ἴωνες νῦν τίς ὑμέων εὖ ποιήσας φανήτω τὸν Βασιλέως οἶκον. Apud Polybium, ἡ Μακεδόνων οἰκία de Regibus et Regno Macedoniae. Hodieque Germani Regum Principumque familias Oecum, vernacule Haus, appellare in more habent. Casaubon. Exercit. XII. num. 4. Alias vocis significationes vide supra Oeci. Addo hîc saltem. conventicula Christianorum. sub Imperatorib. Ethnicis, h. e. loca, in quibus publicô cultu defungebantur, ubi aliqua illis quies erat,

Graecis illorum temporum Scriptoribus plerumque et Οἴκους, et ἐκκλησιῶν οἴκοῦς, generali appellatione, quod ab aedibus privatis non multum different, insigniri consuevisse. Vide Eusebium Histor. Eccl. l. 8. c. 13. et l. 9. c. 9. Uti Latinis Domos Dei, ut videmus apud Tertullian. de Idolo. c. 7. et Zenonem Veron. Serm. de Psalmo 126. Certe Constantinus et Licinius in Edicto suo pro Christianis, de conventiculis illorum ita loquuntur, ut facile appareat, nihil in iis notabile fuisse: vocantes solum τόπους εν οἷς συνέρχεςθαι οἱ Χριςτιανοὶ ἔθος εἶχον. Unde occasio Gentilibus, qui exteriorem rerum faciem, quam interiores cordis secessus, pluris aestimabant, Christianis nulla esse templa, nulla delubra, adeoque sectam illam vere irreligiosam ac ἅθεον esse, calumniandi, apud Minucium Fel. Vide Desid. Heraldum ad Arnob. l. 6. et supra, ubi de veter. Christianorum Conventiculis. Sed et Deorum aedes, Θεῶν οἶκοι apud Herodotum passim. Vide Heraldum ibid.